En eindelijk kan ik nu weer eens ajour gaan breien, dat doe ik heel graag, maar daar moet je wel meiden voor hebben...
Ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen.
woensdag 22 februari 2012
Aan de slag
Ja, het is nog vroeg, maar ik heb de eerste trui alweer op de pennen staan. Het moeten er tenslotte 5 worden, voor de komende winter. Ivan krijgt voor het eerst een kabeltrui. Daar heb je toch een beetje maat voor nodig, willen ze mooi uitkomen. Dit lichtbruin zal mooi staan bij zijn bruine ogen.
Voor Merlijn wordt het een heel andere kleur, die mooi bij zijn blauwe ogen staat. Verder een stoere ribbel,denk ik.
En eindelijk kan ik nu weer eens ajour gaan breien, dat doe ik heel graag, maar daar moet je wel meiden voor hebben...
Ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen.
En eindelijk kan ik nu weer eens ajour gaan breien, dat doe ik heel graag, maar daar moet je wel meiden voor hebben...
Ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen.
Taartjes
Vóór de winkel is een parkje met een paar bomen, die vol hingen met wildbreisels. Vooral de enorme engelse droppen waren erg leuk.
Voor Ivan heb ik een lolly gehaakt, voor in de kerstboom. Dit is leuk werk, omdat het allemaal kleine friemeltjes zijn. Echt zo'n klein werkje voor tussendoor.
Nieuwe start
Vandaag maak ik een nieuwe start met deze blog. Welkom !
Na vele problemen op weblog, ben ik nu overgestapt. Hier lukt het me wel om een mooie achtergrond te maken. Veel plezier met het lezen van mijn handwerkavonturen, en geef gerust commentaar als je daar zin in hebt.
Na vele problemen op weblog, ben ik nu overgestapt. Hier lukt het me wel om een mooie achtergrond te maken. Veel plezier met het lezen van mijn handwerkavonturen, en geef gerust commentaar als je daar zin in hebt.
De christmascake: vervolg
En dan nu: 2011:
De kinderwagentjes staan natuurlijk voor de drie meiden die het afgelopen jaar geboren zijn, de auto's voor de twee jongens.
De kinderwagentjes staan natuurlijk voor de drie meiden die het afgelopen jaar geboren zijn, de auto's voor de twee jongens.
De Christmascake !
Al jaren aan een stuk maak ik met kerstmis een originele Engelse christmascake. De versiering is elk jaar geheim tot op kerstavond bij de koffie. Maar foto's van de afgelopen jaren kunnen alvast online:
Blogjes
Omdat ik even geen tijd heb om foto's te maken van mijn laatste creatieve uitspattingen, staat hieronder wat leesvoer. Een paar oude blogjes van Hyves, waar ik eigenlijk bijna nooit meer kom.
Een LUSHt voor de zintuigen.
Het begon in Londen.
Voor mij dan. Sophie was al eerder verslaafd.
We liepen door een onbekende winkelstraat en opeens zei ze:"er is hier een Lushwinkel". "Hoe weet je dat?", vroeg ik onnozel. "Je ruikt hem aankomen" zei ze. En verdomd, een kruidige, zeepzoete lucht vulde mijn neus, die enkele tientallen meters verder mijn hersens bereikte toen we de winkel instapten. Walhalla!
Nu moet ik even tussendoor vertellen dat ik al enige jaren geen zeep meer gebruik, omdat dat op meerdere delen van mijn lijf nare effecten geeft (waarover ik hier niet verder wil uitweiden). Ook zonder zeep ruikt een mens heel fris, mits hij zich wast met water. Aan de andere kant bent ik een van die vreemde zielen (er zijn er écht meer), die van jongsaf aan de neiging bijna niet kunnen onderdrukken om in een maagdelijk stuk zeep te happen. Ik doe het nooit, ik ben niet gek, maar de aandrang blijft.
Eenmaal gebruikt, vervliegt de verleiding.
Je snapt dus dat ik liep te watertanden, bij zepen die roken naar chocola en doordrenkt waren met rozijnen en rozenblaadjes. Sophie zocht inmiddels een paar fantasierijke bruisballen uit voor ons engelse bad. Met thuis een praktische douche moet je zo'n kans niet voorbij laten gaan.
En toen gebeurde het .....
Ik keek even bij de crèmes, onaantrekkelijke bruine recyclepotjes, al mopperend over het vellerige voorhoofd waar ik de laatste jaren door geteisterd word, ondanks de vele merken dagcrèmes die ik uitprobeerde. Vet, ok, dat is al een leven lang zo, en houdt de huid rimpelvrij, maar schilfertjes...jakkes !
De klacht werd in het Engels vertaald en de behulpzame verkoopster raadde een hele dure pot aan, waarop ik een aanzienlijk goedkopere uitzocht, die beter rook en door Sophie tot volle tevredenheid gesmeerd wordt. Ik heb geen aandelen in Lush, maar echt...het werkt. Ik had na enkele dagen weer een voorhoofd om door een ringetje te halen.
En toen was het hek van de dam...
In Den Bosch liepen we enkele maanden later onze neus achterna en ging ik volledig los in de Lush. Shampoo in vaste vorm, in een blikje, dus geen plastic afval meer. Een bodycrème die ruikt naar lavendel. Een bodycrème die geurt naar banaan. En als klap op de vuurpijl: BUFFY !
Buffy is een blok met ingebouwd schuurpapier, dat je over je billen raspt (en je benen, je armen en je ellebogen), waarna er een heerlijk zacht, glad en poezelig velletje overblijft.
En ja, je kunt al dat lekkers ook per internet bestellen. Net zo duur als een treinkaartje naar 's Hertogenbosch, maar het spaart een lunch uit. Je mist alleen de reuk van al die heerlijkheden met namen als Angels on bare skin, Sweet pie en Honey I washed the kids.
Tenslotte wil ik jullie mijn nieuwste liefde niet onthouden: een voetcrème met de geur en de kleur van een kruidkoek. Kaneel, gember, kruidnagel, citrus, je maag knort als je je voeten inwrijft. Wel de lucht ervan, maar niet de calorieën.
Wat wil een mens nog meer ?
---------------------------------
Het waaiding.
Sinds een jaar of tien pluk ik de wrange vruchten van het broeikaseffect: de zomers worden aanzienlijk warmer. En zo'n vijf jaar geleden kwam daar een nieuw fenomeen bij: de opvlieger. Zoals jullie al raden laten die feiten zich slecht combineren.
Na veel klagen mijnerzijds en geklooi met natte washandjes, midden in de nacht in enkel een onderbroek in de achtertuin (Ha buurman, had je dat nou eens geweten !), stelde mijn teerbeminde echtgenoot voor om dan maar een airco aan te schaffen.
Na enige uren op internet was ik er al uit: die dingen zijn groot, duur en lelijk, dat alles in de overtreffende trap, en vertonen aldus een treffende gelijkenis met de villa van René Froger. Reden genoeg om er van af te zien.
En toen vond ik hem, mijn grote liefde in hete zomernachten, wanneer hij zacht zoevend vanaf het plafond mijn leden streelt. De ventilator, de propellor, de wapper, het waaiding.
Zacht maalt hij de lucht boven het echtelijk bed, met een uitstraling die qua kleur en vormgeving op een Apachehelikopter niet zou misstaan.
Het heerlijke gevoel als je langzaam afkoelt, het koud krijgt, een laken pakt, een dekbed zelfs, en droomt van oktober, van herfstwind, kommen appelthee met kruidkoek en de kachel......
----------------------------------
De beige golf.
In mijn jeugd gebeurde het nog wel eens dat ik zo'n oud vrouwtje zag met een zwarte jurk en een bloemetjesschort. Maar dat was toen al een uitstervend ras, in ieder geval in Nederland. Bij zo'n vrouwtje hoorde een man met een pet, een kort ribjasje en klompen, hier in de polder leven er nog een paar.
Maar met de frisse synthetische wind van de jaren 50 en 60 kwam daar een nieuwe generatie bejaarde vrouwen opzetten: die van de Trevira balletjesjurk. Eerst bescheiden, zwart, of donkerblauw, met een balletje of een streepje, maar al snel werden de patronen wilder en de kleuren feller, op de voet de mode voor jonge mensen volgend, al kon het de hippe hippiemode in die tijd niet bijbenen natuurlijk, en dat was ook niet de bedoeling: bejaarden waren tenslotte oud en degelijk.
Je zag ook wel chique dames in mantelpakjes, maar de doorsnee oude vrouw droeg toch zo'n knetterjurk met aangebouwde onderjurk eronder, meestal voorzien van een polosluiting en een smal ceintuurtje, om een taille te suggereren die daar al jaren niet meer aanwezig was. Tot zover de historie, zoals ik hem meegemaakt heb.
Wat mij echter sinds enige jaren verontrust, en nu kom ik op de titel van dit relaas, is een schrikbarende opkomst van moderne ouderen (bejaard is inmiddels taboe) die niet alleen assertief zijn (soms op het irritante af), maar zich bovenal hullen in BEIGE. crème-beige, grijs-beige, caramel-beige, wit-beige, kortom allerlei varianten, bij en door elkaar gedragen en alles even kleurloos. What the fuck....?
Waarom in godsnaam dragen moderne ouderen een kleurloos, besmettelijk uniform ? Ok, er zijn uitzonderingen: mijn vriendin Wïlly van 73, die zich uitdost ik kek zwart-wit, uitbundig paars of prachtig bruin velours, alles met bijbehorende oorbellen en shawls.
Natuurlijk is iedereen vrij te dragen wat hij wil, maar ik dacht dat mensen boven de twintig het tiener-kuddedierengedrag inzake mode wel achter zich hadden gelaten. Nee dus: bij de moderne fietsende, actieve oudere hoort een saai-beige broek, jas, poloshirt, schoenen, noem het maar op.
En nu mijn oproep aan alle mensen van mijn leeftijd:
Binnenkort zijn wij aan de beurt, nog 10, 15 jaar, dan zijn wij de nieuwe oude bessen.
WIJ GAAN ONS ANDERS KLEDEN !!
Maakt niet uit hoe, voor mijn part die Trevirajurk, gecombineerd met een beige broek, als het maar geen eenheidsworst is.
Dus ook niet allemaal in de spijkerbroek,(dan krijgen we een blauwe golf) maar gewoon, wat je leuk vind, ongeacht of het mode is, en precies in de kleur die je staat of die je leuk vindt.
Laat zien dat je een individu bent, maak je eigen keuzes !
Een LUSHt voor de zintuigen.
Het begon in Londen.
Voor mij dan. Sophie was al eerder verslaafd.
We liepen door een onbekende winkelstraat en opeens zei ze:"er is hier een Lushwinkel". "Hoe weet je dat?", vroeg ik onnozel. "Je ruikt hem aankomen" zei ze. En verdomd, een kruidige, zeepzoete lucht vulde mijn neus, die enkele tientallen meters verder mijn hersens bereikte toen we de winkel instapten. Walhalla!
Nu moet ik even tussendoor vertellen dat ik al enige jaren geen zeep meer gebruik, omdat dat op meerdere delen van mijn lijf nare effecten geeft (waarover ik hier niet verder wil uitweiden). Ook zonder zeep ruikt een mens heel fris, mits hij zich wast met water. Aan de andere kant bent ik een van die vreemde zielen (er zijn er écht meer), die van jongsaf aan de neiging bijna niet kunnen onderdrukken om in een maagdelijk stuk zeep te happen. Ik doe het nooit, ik ben niet gek, maar de aandrang blijft.
Eenmaal gebruikt, vervliegt de verleiding.
Je snapt dus dat ik liep te watertanden, bij zepen die roken naar chocola en doordrenkt waren met rozijnen en rozenblaadjes. Sophie zocht inmiddels een paar fantasierijke bruisballen uit voor ons engelse bad. Met thuis een praktische douche moet je zo'n kans niet voorbij laten gaan.
En toen gebeurde het .....
Ik keek even bij de crèmes, onaantrekkelijke bruine recyclepotjes, al mopperend over het vellerige voorhoofd waar ik de laatste jaren door geteisterd word, ondanks de vele merken dagcrèmes die ik uitprobeerde. Vet, ok, dat is al een leven lang zo, en houdt de huid rimpelvrij, maar schilfertjes...jakkes !
De klacht werd in het Engels vertaald en de behulpzame verkoopster raadde een hele dure pot aan, waarop ik een aanzienlijk goedkopere uitzocht, die beter rook en door Sophie tot volle tevredenheid gesmeerd wordt. Ik heb geen aandelen in Lush, maar echt...het werkt. Ik had na enkele dagen weer een voorhoofd om door een ringetje te halen.
En toen was het hek van de dam...
In Den Bosch liepen we enkele maanden later onze neus achterna en ging ik volledig los in de Lush. Shampoo in vaste vorm, in een blikje, dus geen plastic afval meer. Een bodycrème die ruikt naar lavendel. Een bodycrème die geurt naar banaan. En als klap op de vuurpijl: BUFFY !
Buffy is een blok met ingebouwd schuurpapier, dat je over je billen raspt (en je benen, je armen en je ellebogen), waarna er een heerlijk zacht, glad en poezelig velletje overblijft.
En ja, je kunt al dat lekkers ook per internet bestellen. Net zo duur als een treinkaartje naar 's Hertogenbosch, maar het spaart een lunch uit. Je mist alleen de reuk van al die heerlijkheden met namen als Angels on bare skin, Sweet pie en Honey I washed the kids.
Tenslotte wil ik jullie mijn nieuwste liefde niet onthouden: een voetcrème met de geur en de kleur van een kruidkoek. Kaneel, gember, kruidnagel, citrus, je maag knort als je je voeten inwrijft. Wel de lucht ervan, maar niet de calorieën.
Wat wil een mens nog meer ?
---------------------------------
Het waaiding.
Sinds een jaar of tien pluk ik de wrange vruchten van het broeikaseffect: de zomers worden aanzienlijk warmer. En zo'n vijf jaar geleden kwam daar een nieuw fenomeen bij: de opvlieger. Zoals jullie al raden laten die feiten zich slecht combineren.
Na veel klagen mijnerzijds en geklooi met natte washandjes, midden in de nacht in enkel een onderbroek in de achtertuin (Ha buurman, had je dat nou eens geweten !), stelde mijn teerbeminde echtgenoot voor om dan maar een airco aan te schaffen.
Na enige uren op internet was ik er al uit: die dingen zijn groot, duur en lelijk, dat alles in de overtreffende trap, en vertonen aldus een treffende gelijkenis met de villa van René Froger. Reden genoeg om er van af te zien.
En toen vond ik hem, mijn grote liefde in hete zomernachten, wanneer hij zacht zoevend vanaf het plafond mijn leden streelt. De ventilator, de propellor, de wapper, het waaiding.
Zacht maalt hij de lucht boven het echtelijk bed, met een uitstraling die qua kleur en vormgeving op een Apachehelikopter niet zou misstaan.
Het heerlijke gevoel als je langzaam afkoelt, het koud krijgt, een laken pakt, een dekbed zelfs, en droomt van oktober, van herfstwind, kommen appelthee met kruidkoek en de kachel......
----------------------------------
De beige golf.
In mijn jeugd gebeurde het nog wel eens dat ik zo'n oud vrouwtje zag met een zwarte jurk en een bloemetjesschort. Maar dat was toen al een uitstervend ras, in ieder geval in Nederland. Bij zo'n vrouwtje hoorde een man met een pet, een kort ribjasje en klompen, hier in de polder leven er nog een paar.
Maar met de frisse synthetische wind van de jaren 50 en 60 kwam daar een nieuwe generatie bejaarde vrouwen opzetten: die van de Trevira balletjesjurk. Eerst bescheiden, zwart, of donkerblauw, met een balletje of een streepje, maar al snel werden de patronen wilder en de kleuren feller, op de voet de mode voor jonge mensen volgend, al kon het de hippe hippiemode in die tijd niet bijbenen natuurlijk, en dat was ook niet de bedoeling: bejaarden waren tenslotte oud en degelijk.
Je zag ook wel chique dames in mantelpakjes, maar de doorsnee oude vrouw droeg toch zo'n knetterjurk met aangebouwde onderjurk eronder, meestal voorzien van een polosluiting en een smal ceintuurtje, om een taille te suggereren die daar al jaren niet meer aanwezig was. Tot zover de historie, zoals ik hem meegemaakt heb.
Wat mij echter sinds enige jaren verontrust, en nu kom ik op de titel van dit relaas, is een schrikbarende opkomst van moderne ouderen (bejaard is inmiddels taboe) die niet alleen assertief zijn (soms op het irritante af), maar zich bovenal hullen in BEIGE. crème-beige, grijs-beige, caramel-beige, wit-beige, kortom allerlei varianten, bij en door elkaar gedragen en alles even kleurloos. What the fuck....?
Waarom in godsnaam dragen moderne ouderen een kleurloos, besmettelijk uniform ? Ok, er zijn uitzonderingen: mijn vriendin Wïlly van 73, die zich uitdost ik kek zwart-wit, uitbundig paars of prachtig bruin velours, alles met bijbehorende oorbellen en shawls.
Natuurlijk is iedereen vrij te dragen wat hij wil, maar ik dacht dat mensen boven de twintig het tiener-kuddedierengedrag inzake mode wel achter zich hadden gelaten. Nee dus: bij de moderne fietsende, actieve oudere hoort een saai-beige broek, jas, poloshirt, schoenen, noem het maar op.
En nu mijn oproep aan alle mensen van mijn leeftijd:
Binnenkort zijn wij aan de beurt, nog 10, 15 jaar, dan zijn wij de nieuwe oude bessen.
WIJ GAAN ONS ANDERS KLEDEN !!
Maakt niet uit hoe, voor mijn part die Trevirajurk, gecombineerd met een beige broek, als het maar geen eenheidsworst is.
Dus ook niet allemaal in de spijkerbroek,(dan krijgen we een blauwe golf) maar gewoon, wat je leuk vind, ongeacht of het mode is, en precies in de kleur die je staat of die je leuk vindt.
Laat zien dat je een individu bent, maak je eigen keuzes !
Vlinder & Cérise
De tweeling is geboren ! Hoewel ze nog even in het ziekenhuis moeten blijven, omdat Cerise het nog niet helemaal op eigen kracht kan, is alles goed met moeder en meiden.
Zoals beloofd zijn hier de foto's van de badcapes met peuterwashandjes (een idee van Clara, mijn oudste dochter):
UPDATE: inmiddels is mijn derde kleindochter Sasha geboren. Drie mooie meiden binnen twee maanden :) Daarom hieronder een foto van de derde badcape.
Zoals beloofd zijn hier de foto's van de badcapes met peuterwashandjes (een idee van Clara, mijn oudste dochter):
UPDATE: inmiddels is mijn derde kleindochter Sasha geboren. Drie mooie meiden binnen twee maanden :) Daarom hieronder een foto van de derde badcape.
De waaiers
Pfoe, dat was even een warm klusje. Een uurtje over de grond kruipen om mijn waaierquilt te sandwichen met nietjes. Nietjes zijn een zegen voor de quiltster en haar knieën. Het gaat 10 x zo snel als rijgen. En dan met een lap van 2.05 bij 1.60: tel uit je winst !
Van de week was ik bij pa en ma, en heb de details even doorgesproken. De kleur van het garen, het quiltmotiefje. En een lapje donkerrood gehaald om de waaiers van de achterkant aan te vullen. Het is een mooie lap, maar wel iets dikker, ik hoop dat hij lekker quilt.
Hier de foto's:
De foto's over deze quilt in wording ben ik helaas kwijt.
Ik ben de komende tijd weer even zoet...;)
Van de week was ik bij pa en ma, en heb de details even doorgesproken. De kleur van het garen, het quiltmotiefje. En een lapje donkerrood gehaald om de waaiers van de achterkant aan te vullen. Het is een mooie lap, maar wel iets dikker, ik hoop dat hij lekker quilt.
Hier de foto's:
De foto's over deze quilt in wording ben ik helaas kwijt.
Ik ben de komende tijd weer even zoet...;)
Terug
Terug van een weekje "vakantie". We zijn een weekje in Elst geweest, in het huis van Cathelijne en Marinus, die naar Oostenrijk waren. Ik heb wat gewinkeld in Rhenen en Veenendaal, en heb het Von Gimborn arboretum bezocht in Doorn. Jammer genoeg was ik mijn fototoestel vergeten, want het is een prachtige groene tuin.
Ik heb ook een lekker dik boek gelezen. Van quilten is weinig gekomen. Ik ben nu bezig met sashiko, voor de waaierquilt.Vandaag samen met Frits het nodige onkruid uit de tuin gehaald.Door de regen is de grond nu lekker los.
Helaas is mijn PC naar de eeuwige jachtvelden. Volgende week arriveert de nieuwe laptop, zolang heb ik een simpel PCtje te leen van Ingmar.
Ik heb ook een lekker dik boek gelezen. Van quilten is weinig gekomen. Ik ben nu bezig met sashiko, voor de waaierquilt.Vandaag samen met Frits het nodige onkruid uit de tuin gehaald.Door de regen is de grond nu lekker los.
Helaas is mijn PC naar de eeuwige jachtvelden. Volgende week arriveert de nieuwe laptop, zolang heb ik een simpel PCtje te leen van Ingmar.
Voetenbankje
Vorige week heb ik even een uitstapje gemaakt naar een oude hobby. Ooit, ruim tien jaar geleden, heb ik een 3-jarige avondopleiding houtbewerking gevolgd. Dat was erg leuk. Zowel het handwerk als de machines. Binnenkort zal ik wat foto's plaatsen van wat ik toen gemaakt heb.
Aangezien ik thuis niet over de nodige machines beschik, en er ook niet zo vaak iets te timmeren valt, doe ik er niet zoveel meer mee. Maar mijn vriendin Willy had een voetenbankje nodig, en ik vond het leuk om dat voor haar te maken. We hebben samen een stofje uitgezocht, en met een plaat MDF, een lat, schroeven en lijm, schuimrubber, een restje rode verf, een nietmachine,en door mij bewaarde pootjes, is het een mooi bankje geworden.
Aangezien ik thuis niet over de nodige machines beschik, en er ook niet zo vaak iets te timmeren valt, doe ik er niet zoveel meer mee. Maar mijn vriendin Willy had een voetenbankje nodig, en ik vond het leuk om dat voor haar te maken. We hebben samen een stofje uitgezocht, en met een plaat MDF, een lat, schroeven en lijm, schuimrubber, een restje rode verf, een nietmachine,en door mij bewaarde pootjes, is het een mooi bankje geworden.
Nieuwe ontwikkelingen
Zondag ben ik gezellig een dagje bij mijn nicht Ria geweest, die me het een en ander uitgelegd heeft over weblog.
Verder heeft ze me een boek over crazy quilten geleend, zodat ik binnenkort kan beginnen met allerlei gekke stofjes, kralen en andere rommeltjes die ik nog heb liggen.
Ik ben begonnen met mijn waaierquilt. Ik maak hem voor mijn moeder, die de eerste waaiers al gezien heeft, en ze erg mooi vond. Hier alvast een paar foto's:
Ook maar even een fotootje van mijn lentequilt, waarvan de top nu af is. Ik ben zeer tevreden over deze quilt, tot nu toe.
De foto's over deze quilt in wording ben ik helaas kwijt.
Verder heeft ze me een boek over crazy quilten geleend, zodat ik binnenkort kan beginnen met allerlei gekke stofjes, kralen en andere rommeltjes die ik nog heb liggen.
Ik ben begonnen met mijn waaierquilt. Ik maak hem voor mijn moeder, die de eerste waaiers al gezien heeft, en ze erg mooi vond. Hier alvast een paar foto's:
Ook maar even een fotootje van mijn lentequilt, waarvan de top nu af is. Ik ben zeer tevreden over deze quilt, tot nu toe.
De foto's over deze quilt in wording ben ik helaas kwijt.
2010 Oberon's droom
We hebben de zolderkamer vorig jaar opgeknapt als logeerkamer. Gewit, en een mooie frisgroene kleur op de kozijnen en de nachtkastjes, passend bij de gordijnen, die lichtdoorgevende blaadjes als patroon hebben. Als je 's morgens wakker wordt, valt het licht door de blaadjes heen, een prachtig gezicht. Er hangt ook een sprookjesachtige kroonluchter in alle kleuren van de regenboog, en de oude tafzijden donkerrode sofa van Sophie staat er ook nog. Het is een heerlijk kamer geworden, met een prachtig uitzicht op het weitje bij ons achter.
Ik wilde er een quilt hangen, en omdat voornamelijk de kleinkinderen er zullen gaan slapen in de toekomst, heb ik Ivan mee laten helpen de stofjes uit te kiezen. Het zou een elfjesquilt worden, en hij wees aan welke elfjes hij het mooist vond. Die komen dus wat vaker op de quilt voor. Hij was snel gemaakt, en hangt daar nu zeer sfeerverhogend. Koning Oberon moet wel warme dromen krijgen als hij zoveel elfenschoon ziet...
Ik wilde er een quilt hangen, en omdat voornamelijk de kleinkinderen er zullen gaan slapen in de toekomst, heb ik Ivan mee laten helpen de stofjes uit te kiezen. Het zou een elfjesquilt worden, en hij wees aan welke elfjes hij het mooist vond. Die komen dus wat vaker op de quilt voor. Hij was snel gemaakt, en hangt daar nu zeer sfeerverhogend. Koning Oberon moet wel warme dromen krijgen als hij zoveel elfenschoon ziet...
2010 I promised you a rosegarden.
Een tweeluik. Met weer een verhaal erbij.
Toen mijn dochter Cathelijne met haar vriend Marinus ging samenwonen, kochten we op de lappenmarkt in Utrecht alle gordijnstoffen. Voor haar slaapkamer had ze vitrage uitgekozen met schattige geborduurde roosjes erop. Na een jaar was de vitrage toe aan een wasbeurt, maar tot haar grote schrik en verdriet zaten er daarna grote gleeën in de vitrage: hij was gewoon versleten. Misschien een oude partij...
Toen ik bezig was de nieuwe vitrage voor haar te maken, deze keer witte katoen met groen geborduurde bloemen, kwam ik op een idee. Ik beloofde voor haar een quilt te maken voor op de slaapkamer, waarin ik een rest van de roosjesvitrage zou verwerken. Ik had er namelijk nog een restje van in de kast liggen. Dat vond ze een geweldig idee, en ze vroeg of ik dan het patroon van de nieuwe bloemenvitrage wilde gebruiken, om een eenheid te creëren. Dat leek me een goed idee, ik had meteen een uitgangspunt. Bovendien bedacht ik dat het een tweeluik moest worden, omdat ze het lichtkoordje boven het bed niet wilde missen.
Ik zocht stoffen die kleurden bij de slaapkamer, en een tuinidee gaven als achtergrond. Toen grote bloemen ontworpen in de vorm van de bloemen op haar nieuwe vitrage. En daarna een mooie rozenrand eromheen, passend bij de roosjesvitrage, die ik over de witte bloemen spande. Het hart van de bloemen is bewerkt met rode glaskralen, en de steeltjes van de bloemen zijn bestikt met pareltjes.
De titel spreekt voor zich: ik had haar een rozentuin beloofd. Ze kregen hem cadeau op hun huwelijksdag, in de hoop dat hun huwelijk als een rozentuin zal zijn: mooi, met hier en daar een noodzakelijk doorntje.
Toen ik bezig was de nieuwe vitrage voor haar te maken, deze keer witte katoen met groen geborduurde bloemen, kwam ik op een idee. Ik beloofde voor haar een quilt te maken voor op de slaapkamer, waarin ik een rest van de roosjesvitrage zou verwerken. Ik had er namelijk nog een restje van in de kast liggen. Dat vond ze een geweldig idee, en ze vroeg of ik dan het patroon van de nieuwe bloemenvitrage wilde gebruiken, om een eenheid te creëren. Dat leek me een goed idee, ik had meteen een uitgangspunt. Bovendien bedacht ik dat het een tweeluik moest worden, omdat ze het lichtkoordje boven het bed niet wilde missen.
Ik zocht stoffen die kleurden bij de slaapkamer, en een tuinidee gaven als achtergrond. Toen grote bloemen ontworpen in de vorm van de bloemen op haar nieuwe vitrage. En daarna een mooie rozenrand eromheen, passend bij de roosjesvitrage, die ik over de witte bloemen spande. Het hart van de bloemen is bewerkt met rode glaskralen, en de steeltjes van de bloemen zijn bestikt met pareltjes.
De titel spreekt voor zich: ik had haar een rozentuin beloofd. Ze kregen hem cadeau op hun huwelijksdag, in de hoop dat hun huwelijk als een rozentuin zal zijn: mooi, met hier en daar een noodzakelijk doorntje.
2009 Sonja's gevoel voor herfst
Ik had het besluit genomen om in de huiskamer boven de bank voor elk seizoen een quilt te maken. Uiteraard was mijn favoriete seizoen, de herfst, het eerst aan de beurt. Stofjes waren niet moeilijk te vinden op marktplaats, ik had al snel een enorme stapel, met de resten heb ik later ook weer iemand blij kunnen maken, dus ergens in Nederland hangt een heel andere herfstquilt met dezelfde kleuren. Wel een grappig idee. Het patroon vond ik ook snel. Het ging me vooral om de kleuren, niet om het moeilijke ontwerp. Herfst is kleurrijk, een beetje wild.
Tot mijn grote vreugde vond ik op marktplaats een stof die precies bij mijn gevoel voor herfst aansloot: storm, regen, of mooie najaarsdagen, de warme kachel, en chocolademelk of appeltjesthee. Ik vond de kannen. Een retrostof waar enorm op geboden werd. Dat was dan ook de enige keer dat ik flink geboden heb op een stof, en gewonnen heb. Het geeft de quilt een geheel eigen gezicht, echt Sonja's gevoel voor herfst.
Ik heb later de rand nog doorgequilt, omdat dat toch mooier was. Mettertijd zal ik deze foto dus vervangen door de definitieve versie.
Tot mijn grote vreugde vond ik op marktplaats een stof die precies bij mijn gevoel voor herfst aansloot: storm, regen, of mooie najaarsdagen, de warme kachel, en chocolademelk of appeltjesthee. Ik vond de kannen. Een retrostof waar enorm op geboden werd. Dat was dan ook de enige keer dat ik flink geboden heb op een stof, en gewonnen heb. Het geeft de quilt een geheel eigen gezicht, echt Sonja's gevoel voor herfst.
Ik heb later de rand nog doorgequilt, omdat dat toch mooier was. Mettertijd zal ik deze foto dus vervangen door de definitieve versie.
2008 Victoria
En dan de hekkensluiter van 2008. Ik heb nooit zolang over een quilt nagedacht als over deze. Het maken nam weinig tijd in beslag, maar ik heb hem in gedachten wel 10.000 keer gemaakt, telkens anders. Het begon met het kanten hartje, dat ik op de Landgoedfair op Mariënwaerdt uit een rommelbak viste: leuk voor een quilt. In de jaren daarna vond ik niet echt mooie kanten kleedjes erbij, maar wel een aantal leuke stofjes, of gordijnkant. Toen ik genoeg had heb ik nog tijdenlang nagedacht over de vorm, maar uiteindelijk koos ik voor zeer eenvoudig, en heb ik de stoffen en de kralen de hoofdrol laten spelen.
2008 ... en korenbloemen blauw...
Dit quiltje heb ik gemaakt om het "babykamertje" wat op te fleuren. Het is het kleinste kamertje, waar eigenlijk wat spulletjes staan opgeslagen, zoals extra stoelen, een opklapbed en de kinderstoel, maar ook een spijlenbedje, voor de kleinkinderen als ze een middagtukje moeten doen.
Om het er wat gezelliger te maken hangt er een mobile, en heb ik dit fleurige quiltje gemaakt. Het is vrij eenvoudig, maar de stofjes spreken voor zich, zeker voor kleine kinderen, die vaak van frisse felle kleurtjes houden. De titel is ontleend aan: Drie kleine kleutertjes, een van de favoriete liedjes van Ivan, Merlijn en mijzelf.
Om het er wat gezelliger te maken hangt er een mobile, en heb ik dit fleurige quiltje gemaakt. Het is vrij eenvoudig, maar de stofjes spreken voor zich, zeker voor kleine kinderen, die vaak van frisse felle kleurtjes houden. De titel is ontleend aan: Drie kleine kleutertjes, een van de favoriete liedjes van Ivan, Merlijn en mijzelf.
2007 Zonnecirkels
Zonnecirkels heb ik gemaakt in opdracht. Mijn vriendin Marlien wilde graag een quilt. We hebben samen stof en patroon uitgezocht, en het was voor mij een hele uitdaging. Het patroon was modern, de stof niet in de kleuren die ik gekozen zou hebben voor mezelf, en de techniek had ik nog nooit uitgeprobeerd. Het zijn cirkels, die in elkaar geweven worden, en dan komt vrij precies. Vooral de cirkels met de smalle repen waren best moeilijk, tenslotte moet elk blok dezelfde afmeting krijgen, dus ik moest ze strak in elkaar weven, en alles goed aan elkaar naaien. Maar het resultaat mag er zijn.
Marlien was er blij mee, en ik trots dat het me gelukt was. Bijkomend voordeel van deze quilt was, dat ik er zonder moeite afstand van kon doen, omdat hij toch een beetje fel van kleur was voor ons interieur.
Marlien was er blij mee, en ik trots dat het me gelukt was. Bijkomend voordeel van deze quilt was, dat ik er zonder moeite afstand van kon doen, omdat hij toch een beetje fel van kleur was voor ons interieur.
Update
Nu de top van mijn lentequilt af is, maar ik tot de herfst wacht om hem door te quilten (ik heb geen zin om in de zomer met zo'n dekentje op schoot te zitten), ga ik nu serieus werk maken van de waaierstofjes die ik gespaard heb. In de loop der tijd heb ik er wat gekregen, en af en toe gekocht, maar bij nadere inspectie past niet alles even goed bij elkaar, qua kleur, structuur en genre. Ook zijn sommige waaierpatronen veel te groot om heel op een quilt te krijgen. Na veel wikken en wegen heb ik besloten om de stoffen te gebruiken in een waaierquilt. Ik heb wat oosterse stofjes bijbesteld om een mooi kleurenpalet te krijgen, en de waaierpatroontjes al op schuurpapier geplakt. Nu kan het leukste werk beginnen ! De kleuren en patronen bij elkaar passen, het uitknippen, en langzaam waaierblokken zien ontstaan.
Ik maak al mijn quilts met de hand. De machine gebruik ik heel soms om een lange dunne reep ergens aan te stikken, of om een lap voor de achterkant op maat te maken. Handwerken is voor mij leuk als ik lekker op de bank kan zitten, muziek erbij of Radio 1 aan. Maar ik gebruik nooit een quiltring, daar kan ik gewoon niet mee overweg.
Ik maak al mijn quilts met de hand. De machine gebruik ik heel soms om een lange dunne reep ergens aan te stikken, of om een lap voor de achterkant op maat te maken. Handwerken is voor mij leuk als ik lekker op de bank kan zitten, muziek erbij of Radio 1 aan. Maar ik gebruik nooit een quiltring, daar kan ik gewoon niet mee overweg.
2007 Kerstkrans.
En dit was de hekkensluiter van 2007. Ik heb hem afgemaakt in november, toen we ons jaarlijkse Ardennenweekend vierden. Helaas knoeide ik er wat wijn op, heb geprobeerd dat schoon te maken, en toen liep de rode stof wat door. Dus heb ik een reparatie uit moeten voeren: achteraf een paar blokjes verwijderen en er nieuwe voor in de plaats zetten. Het is goed gelukt. Maar je kunt dus nooit voorzichtig genoeg zijn met een quilt. Gelukkig hing hij dat jaar nog met kerst in de kamer.
2007 Van tweëen één.
Dit is voor mij een heel speciaal quiltje.
Sinds mijn 23 heb ik gaatjes in mijn oren ( al 33 jaar !) en koop ik af en toe mooie oorbellen. In de loop der jaren ben ik echter zo nu en dan een oorbel verloren.Ik kon het dan nooit over mijn hart verkrijgen het andere exemplaar weg te doen, want het waren natuurlijk altijd net de oorbellen die ik het liefst droeg.Op het moment dat ik één van mijn geliefde oorbelletjes uit Canterbury verloor, nota bene bij het passen van een uitverkoop T-shirt, besloot ik iets met die overgebleven oorbellen te gaan doen. Een staaltje gordijnstofjes dat ik ooit voor een habbekrats gekocht had bracht uitkomst, en ik had ook nog een mooi lapje voor de achtergrond liggen. Nu hangen de andere helften van mijn "verloren oorbellen" in de kamer, en heb ik er nog dagelijks plezier van. De quilt heet dan ook: "van tweëen één.
Met deze quilt doe ik mee aan een wedstrijd voor quilts met een verhaal. Je kunt er een omafiets mee winnen. Ik geef mezelf niet zoveel kans, maar wie niet waagt...
Sinds mijn 23 heb ik gaatjes in mijn oren ( al 33 jaar !) en koop ik af en toe mooie oorbellen. In de loop der jaren ben ik echter zo nu en dan een oorbel verloren.Ik kon het dan nooit over mijn hart verkrijgen het andere exemplaar weg te doen, want het waren natuurlijk altijd net de oorbellen die ik het liefst droeg.Op het moment dat ik één van mijn geliefde oorbelletjes uit Canterbury verloor, nota bene bij het passen van een uitverkoop T-shirt, besloot ik iets met die overgebleven oorbellen te gaan doen. Een staaltje gordijnstofjes dat ik ooit voor een habbekrats gekocht had bracht uitkomst, en ik had ook nog een mooi lapje voor de achtergrond liggen. Nu hangen de andere helften van mijn "verloren oorbellen" in de kamer, en heb ik er nog dagelijks plezier van. De quilt heet dan ook: "van tweëen één.
Met deze quilt doe ik mee aan een wedstrijd voor quilts met een verhaal. Je kunt er een omafiets mee winnen. Ik geef mezelf niet zoveel kans, maar wie niet waagt...
2007 Drakenknoop
Mijn kinderen waren aanvankelijk niet erg enthousiast over mijn quilthobby, maar toen ze zagen dat er allerlei mogelijkheden waren, kwam er langzaam belangstelling. Clara en Bart vroegen of ik een quilt voor boven hun bed wilde maken. Ze kwamen aanzetten met een ienieminieplaatje van twee keltische draken, die met elkaar verweven waren ( een aandenken aan hun Ierlandreis). Bart heeft het plaatje 2x uitvergroot tot een formaat op ware grote. Ik heb toen één exemplaar in stukjes geknipt, het andere als voorbeeld gehouden.
Toen kwam de grote applicatieklus: alle stukken papier omrijgen met stof, op de ondergrond spelden en toen het vastnaaien, en de reepjes papier eruit trekken. Gelukkig zat het allemaal meteen netjes recht en in het midden. Toen een rand gequilt met rood garen, waarbij ik flink heb moeten sjoemelen, omdat het patroon natuurlijk niet uitkwam. Maar je moet echt heel goed kijken waar ik gesmokkeld heb. Ik ben erg trots op het resultaat. Hij hangt erg mooi in de rood met witte slaapkamer. Deze quilt heeft ook op het tentoonstellinkje in het kerkje van ons dorp gehangen, samen met twee andere van mijn quilts.
En dat vond ik toch wel grappig: zo'n heidens Keltisch drakenpatroon pontificaal midden in een kerk.
2007 In plaats van.
Deze is vrij eenvoudig, maar dat was mijn bedoeling ook: veel ingetogen kleuren wat sashikoblokken en wat koperen versierinkjes. De naam verdient uitleg. Ik zou ooit graag eens naar Japan gaan, maar aangezien de kosten voor zo'n reis ver boven mijn budget uitgaan, houd ik het, in plaats daarvan, op een uitgebreid reisboek uit de uitverkoop, en het maken van quilts die me in de Japanstemming brengen ( ik loop over een nieuwe te broeden) ." In plaats van" dus !
Uitdaging 2006
In 2006 ging ik naar de Europese kampioenschappen in Veldhoven. Daar heb ik prachtige quilts gezien, maar ook die zó lelijk waren, dat ik niet snap dat iemand zoiets in durft te sturen. Mooie stoffen heb ik er toen ook gekocht. Ik wilde namelijk een quilt maken met van die mooie klassieke stofjes, in warme zachte kleuren. Ook wilde ik graag wat nieuwe dingen uitproberen.
Ik heb deze quilt opgebouwd vanuit het midden. Had een tekening gemaakt, en het ongeveer uitgerekend, en alles bleek te kloppen. Het middelste blok heb ik overgenomen uit een boek. De blauwe sterrenblokken heb ik verkleind. Een gooseflight stond al even op mijn lijstje, omdat het er zo leuk uitziet. Verder wilde ik heel graag een wat meer doorgestikte quilt maken. Dat is goed gelukt: in het lichte vlak heb ik ruitjes gequilt, en de buitenrand heeft een mooi patroon, waar ik oudrose voor gebruikt heb. Het valt wel iets minder op, maar ik wilde graag de zachte uitstraling van de quilt behouden.
Deze quilt heeft op een tentoonstelling in Leerdam gehangen, georganiseerd door de toenmalige quiltwinkel in Leerdam, die kort daarna helaas verdwenen is.
Ik heb deze quilt opgebouwd vanuit het midden. Had een tekening gemaakt, en het ongeveer uitgerekend, en alles bleek te kloppen. Het middelste blok heb ik overgenomen uit een boek. De blauwe sterrenblokken heb ik verkleind. Een gooseflight stond al even op mijn lijstje, omdat het er zo leuk uitziet. Verder wilde ik heel graag een wat meer doorgestikte quilt maken. Dat is goed gelukt: in het lichte vlak heb ik ruitjes gequilt, en de buitenrand heeft een mooi patroon, waar ik oudrose voor gebruikt heb. Het valt wel iets minder op, maar ik wilde graag de zachte uitstraling van de quilt behouden.
Deze quilt was voor mij in meerdere opzichten een uitdaging, daarom zijn naam. Met dank aan een van mijn schoonzoons Marinus, die me geholpen heeft met het wiskundig berekenen van de lichte vlakken die om de blauwe blokken moesten komen.
Deze quilt heeft op een tentoonstelling in Leerdam gehangen, georganiseerd door de toenmalige quiltwinkel in Leerdam, die kort daarna helaas verdwenen is.
I love christmas 2005
Het moest er natuurlijk van komen..een kerstquilt. Ik besloot eerst een tafelkleed te maken, voor mijn 2,5 m. lange eettafel. Met geappliceerde hartjes, een techniek die ik later nog goed zou gebruiken.
Het is een gezellig kerstig kleed geworden. Ik houd van de klassieke kerst: rood, groen, goud, zilver. Als we warm eten gaat het even van tafel, voor de zekerheid, met ontbijt en lunch gaat er gewoon een tafellaken overheen. Want je stopt zo'n enorme lap niet zomaar even in de wasmachine.
Het is een gezellig kerstig kleed geworden. Ik houd van de klassieke kerst: rood, groen, goud, zilver. Als we warm eten gaat het even van tafel, voor de zekerheid, met ontbijt en lunch gaat er gewoon een tafellaken overheen. Want je stopt zo'n enorme lap niet zomaar even in de wasmachine.
Hazenbrood
Gek, soms zijn er zaken die jarenlang uit je gedachten zijn, en dan ineens weer opduiken. Vooral nu ik kleinkinderen heb, komen er ineens dingen terug van vroeger, toen mijn kinderen klein waren. Zoals een paar weken terug, toen Ivan niet zo'n zin had in zijn brood...
Hazenbrood..mijn vader kreeg het al van zijn opa. Die kwam dan thuis, en zei dat hij brood van de haas afgepakt had, en of mijn vader het eens wilde proeven. Toevallig kwam mijn vader toen hij zelf kinderen had ook regelmatig zo'n haas tegen, die van die overheerlijke boterhammen bij zich had. Want ik weet uit eigen ervaring, dat die (overgebleven) "hazenbroodjes" vele malen lekkerder waren dan een gewone verse boterham. Wonderlijk, wat het woord haas vermag in de fantasie van een kind.
Ook Ivan viel met enthousiasme op zijn hazenbrood aan: in een mum van tijd was het broodje verdwenen, en ook hij nam voor zoete koek het verhaal van de bestolen haas aan. Sommige dingen veranderen gelukkig nu eenmaal nooit !
Hazenbrood..mijn vader kreeg het al van zijn opa. Die kwam dan thuis, en zei dat hij brood van de haas afgepakt had, en of mijn vader het eens wilde proeven. Toevallig kwam mijn vader toen hij zelf kinderen had ook regelmatig zo'n haas tegen, die van die overheerlijke boterhammen bij zich had. Want ik weet uit eigen ervaring, dat die (overgebleven) "hazenbroodjes" vele malen lekkerder waren dan een gewone verse boterham. Wonderlijk, wat het woord haas vermag in de fantasie van een kind.
Ook Ivan viel met enthousiasme op zijn hazenbrood aan: in een mum van tijd was het broodje verdwenen, en ook hij nam voor zoete koek het verhaal van de bestolen haas aan. Sommige dingen veranderen gelukkig nu eenmaal nooit !
Bed of Roses 2004
Deze is vrij eenvoudig, met maar twee verschillende stoffen. Ik wilde een quilt boven mijn bed, maar niet te druk, omdat er ook al een óp mijn bed ligt. De eerste quilt met ronde vormen. Dat is toch een vrij precies werkje om dat netjes te krijgen. Ik vind het leuk om steeds weer een nieuwe techniek uit te proberen.
Sterren voor Aaltje 2003
Mijn dochter Clara (Aaltje wordt ze wel genoemd sinds ze als klein meisje een paling uit de Linge viste), wilde graag een sprei. Aangezien ze een donkerblauwe muur achter haar witte bed had, heb ik de kleuren daarop aangepast. Inmiddels is ze samen gaan wonen, verhuisd, en is de muur rood, dus de quilt ligt niet zo vaak meer op het bed. Maar op koude winternachten doet hij het nog best...
Het dekzijl 2002
Het tweede project was een sprei voor op ons bed. Dat moest een enorme lap worden, dus toog ik richting Utrecht, waar toen nog op de Vismarkt een quiltwinkeltje zat. Ik heb daar de uitverkoopbak geplunderd, en kwam met een berg zachte kleurtjes thuis. Ook had ik nog een grote lap zachtbruine katoen met kleine bloemetjes liggen, ooit bedoeld voor een jurk die er nooit kwam.
Het patroon kwam weer uit een van diezelfde boekjes. Ik heb hem helemaal met de hand gemaakt, en er een jaar over gedaan. De lap voor de achterkant heb ik op de markt gekocht. Over een naam voor deze quilt heb ik nooit na hoeven denken: mijn man noemde hem al snel "het dekzijl", en zo is het gebleven.
De badcapes
Vandaag ben ik gestart met het maken van drie badcapes, voor de drie kleinkinderen die op komst zijn. Eerst voor de tweeling, twee meiden, die medio juli verwacht worden, daarna voor het kleinkind dat in oktober komt (ik wacht even af of het een jongen of een meisje wordt).
Ik plaats nog geen foto's omdat het een verrassing is voor de moeders, hoe ze eruit gaan zien.
Dus verder met mijn quilthistorie.
Ik plaats nog geen foto's omdat het een verrassing is voor de moeders, hoe ze eruit gaan zien.
Dus verder met mijn quilthistorie.
Het begin: Restjes van vroeger
In 2001 kocht ik in de uitverkoop twee kleine countrystyle boekjes over quilten en patchwork, met niet meer voorkennis dan dat mijn nicht Ria bezig was met quilten. Dat was me door mijn moeder verteld. Ik bladerde de boekjes door, besloot dat ik het wel eens wilde proberen, en vanaf dat moment was een nieuwe hobby geboren.
In mijn kast lag een enorme stapel restlapjes, van veel kleren die ik ooit voor mijn kinderen gemaakt had, van kussenovertrekjes, van poppenkleren, noem maar op. Ik kon er maar geen afstand van nemen. Ik sloeg daarom meteen de goede raad van de boekjes, om met iets kleins te beginnen, in de wind, en begon meteen maar met een flinke logcabin quilt, waarin ik al die restjes verwerkte. Dat ik dat op niet de handigste manier deed, daar kwam ik later pas achter. Ik knipte honderden kartonnetjes, die ik allemaal keurig met een lapje stof omnaaide, zette ze aan elkaar, haalde de kartonnetjes er weer uit en vond nog een oud flanellen laken als achterkant, quiltte de hele handel door in de naad, en daar was mijn eerste quilt geboren: Restjes van vroeger. Hij is nog steeds een van mijn meest dierbare.
Abonneren op:
Posts (Atom)