donderdag 22 maart 2012

Zomertijd

Komend weekend is het weer zover. Op last van de regering gaat de zomertijd in.
Op het moment dat je de klok vooruit zet, word je een uur afgenomen, dat je pas in het najaar weer terug krijgt. Wee degenen, die in de zomer sterven. Ze zijn een uur van hun toch al te korte leven voor eeuwig kwijt.
En dat alles wordt ons verkocht met de aanlokkelijke leuze: het blijft 's avonds een uur langer licht !
Dat is een pertinente leugen. Het enige wat er verandert, is dat we een uur eerder ons bed uit moeten. En dus een uur eerder naar bed, om de volgende dag enigszins fit te zijn.

Hoewel biologen altijd al riepen dat het ongezond is je biologische klok te ontregelen (wat we natuurlijk sowieso al doen met kunstmatige verlichting en wekkers) en sinds enige jaren economen zeggen dat er geen enkele winst te behalen valt met de zomertijd, gaan regeringen gewoon door met die vermaledijde omschakeling.

Ik ben elk voorjaar weer weken van slag, en het blijft ongemakkelijk. Eind oktober voelt altijd alsof er iets rechtgeklikt wordt in mijn lijf: ik loop weer op tijd.

Vanochtend werd ik heerlijk wakker van de fluitende vogeltjes in mijn tuin. Volgende week is dat over. Dan loopt bij mij de wekker af als de vogeltjes nog op een oor liggen. Vogels hebben schijt aan welke overheid dan ook. Ik zou er bijna jaloers op worden...

dinsdag 6 maart 2012

Hout

Zondag heb ik mijn 57e verjaardag gevierd. Alle kinderen en kleinkinderen, moeder, broer en schoonzus en nicht zijn geweest. Een huis vol familie. Het was heel gezellig. Mijn nieuwe uitprobeersel, kruisbessenkwarktaart met schuim was een groot succes.
Ik heb veel leuke cadeautjes gekregen. Kaarsen, wijn, quiltgaren, crèmes, geld voor meer quiltlapjes, een mooi opschrijfboekje dat ik voor mijn vakantie ga gebruiken, de broodbijbel, en een set beitels van mijn zoon Ingmar, een duidelijke hint om weer eens iets met hout te gaan doen.
Dat herinnerde me eraan dat ik nog foto's zou plaatsen van mijn eerdere werkstukken.
Hier zijn ze dan:
Dit is mijn eerste werkstuk, een houtpuzzle, met daarvoor de net ontvangen beitels.
Daarna kwam een oefenwerkstuk, een kozijn met openslaand raam. Dat heb ik niet bewaard.

En toen mochten we dingen voor ons zelf gaan maken.


Als eerste koos ik voor een paraplubak. Van waaibomenhout, met een ingelegde ruit van merantiehout.
Inmiddels is hij wel aan een opknapbeurtje toe;) Misschien deze zomer.


Toen was het kruidenkastje aan de beurt. Heel handig om hem precies op maat te kunnen maken.


Toen mijn beste werk (ik kreeg er een 8 voor). Een mooi klein kastje. De opdracht was wederom een kozijn, maar omdat ik dat al gemaakt had het jaar daarvoor, verzon ik deze variant. De Franse lelie heb ik met de figuurzaag uitgezaagd.

Toen een tussendoortje: de kapstok.

Deze heb ik voor mijn ouders gemaakt. Ze wilden graag een keukentrolley. Ingmar heeft nog even meegeholpen, omdat hij al klaar was met zijn werkstuk (we hebben de cursus twee jaar samen gevolgd, daarna ben ik nog een jaar doorgegaan) Toen mijn ouders verhuisden hadden ze er geen plek meer voor. Hij staat nu in mijn eigen keuken, en ik heb er veel plezier van. Het bovenblad is opgebouwd uit dikke plankjes, die aan elkaar gelijmd zijn. Nadat ze helemaal droog waren ging het geheel door de vandiktebank. Toen ontstond één dikke plank. Doordat de plankjes om en om met de nerfronding naar boven en beneden liggen, werkt het hout niet.

Het laatste jaar wilde ik heel graag iets maken met van die ouderwetse verbindingen. Dat werd dit bijzettafeltje. Op de hoeken kun je de in elkaar grijpende verbindingen zien.

En dan als laatste een foto van mijn gitaar, met standaard. Deze is door Ingmar gemaakt. Het ziet er eenvoudiger uit dan het is, want alles loopt schuin.

Ik heb deze opleiding toen met veel plezier gevolgd. We werkten zowel met de hand als met machines. Ik heb heel goed leren zagen.
Later heb ik nog een paar jaar bij de Wereldwinkel gewerkt, en net in die tijd gingen ze de winkel verbouwen. Ik heb toen flink kunnen helpen, met het aftimmeren van delen van de winkel, het maken van rolbakken voor onder de stellingen, en het zagen van een nieuw toonbankblad. Dat moest rond worden aan één kant, en dat kon niet bij de houthandel.
Ik had er toen ook weer plezier van dat ik me op deze manier nuttig kon maken voor het goede doel.