Ja hoor...

ik ben eindelijk tevreden.
Met de nieuwe gele lapjes is de snail trail wat ik ervan verwacht. Er is een goed verschil tussen licht en donker, waarbij ik de middelste snail (of hoe je hem ook noemen wil) iets lichter heb gelaten.
Alles zit op het bord geplakt, en ik hoef nu alleen maar blok voor blok eraf te halen en in elkaar te naaien.
En Ria, je had gelijk, toen ik een foto maakte zag ik meteen het patroon, gewoon omdat het iets kleiner is in de lens. En dat ondanks het feit dat de lapjes maar lukraak op elkaar geplakt zijn.
Tijd voor een foto:

Pfffff...

Wat een gerommel. Ik ben nog nooit zo aan het klooien geweest met de kleuren als in de snail trail.
Gisteren nog eens met het werkbord bezig geweest en ik werd er maar niet gelukkig van. Op de een of andere manier klopte het niet voor mijn gevoel.
Toen heb ik de bovenste rij helemaal ingevuld met rode en gele stoffen en het resultaat was al een stuk rustiger.
Gisteravond kwam mijn jongste dochter Sophie eten en ik heb haar meteen mee naar boven gesleurd. Ze heeft namelijk een goed gevoel voor kleur en neemt geen blad voor de mond. Dat had ik nodig, want aan stroopsmeerders heb je op zo'n moment weinig.
Ze bevestigde mijn idee: de bovenste rij zag er veel beter uit.

Vanmorgen dus meteen achter de laptop gekropen en 6 gele FQ besteld.
En wat ben ik blij met mijn werkbord, waardoor ik een veel beter overzicht krijg.
Ik heb er meteen weer zin in!

Vakantiedagen

De dagen zijn rustig en rommelig tegelijk. Kleinzoon Ivan logeert hier een paar daagjes. Hij sliep moeilijk in, dus dat was weer een nachtje op zolder voor mijn man. Ivan is niet gewend om alleen te slapen, hij ligt altijd met broertje Merlijn op één kamer. Heel gezellig, mijn kinderen sliepen tot de pubertijd ook graag samen op een kamer. Maar 's nachts alleen op de logeerkamer die overdag zo gezellig is met het mooie uitzicht over het weitje, de sprookjesachtige kroonluchter en de oude verkleedkist, is hem net even te veel.
Dus Ivan is een beetje hangerig vandaag. Speelt met lego, kleurt een plaat die hij beneden op de laptop uitzoekt en boven uit de printer mag halen (die tovertruc vindt hij nog het mooist), maar hangt vooral op de bank: Pieter Post, een all-time bestseller.

Inmiddels doe ik de was en knip lapjes voor de snail trail. En steeds als er een stel af zijn, plak ik ze op het werkbord.
Even een foto.

Regelmatig schuif ik met de lapjes heen en weer. Ik ben vooral bezorgd of er genoeg contrast in de quilt komt. Ik ben bang dat sommige lichte lapjes te donker uitvallen om het juiste effect te bewerkstelligen. Nou ja, die kan ik dan nog vervangen. Eerst maar alles er op plakken.
En vanavond lekker zelfgebakken pizzaatjes :-).