zondag 30 maart 2014

In de tuin

Wat een verrukkelijk weer. Niet te warm, niet te koud. Voor mij mag het een paar maanden zo blijven, en dan misschien nog een paar graadjes warmer, dan slaap ik 's nachts ook nog lekker.
Gisteren ben ik met de voorjaarsschoonmaak van de achtertuin begonnen. De tegels vegen en mos wegkrabben. Nou ja, het grootste deel, de rest verdwijnt vanzelf als de zon vaker schijnt. Ik houd van mijn tuin op het noordoosten. Er is altijd schaduw, maar ook altijd zon. En ik ben een schaduwmens, vanwege mijn bleke huid (die dat ook heel de zomer blijft).

Ik heb ook al wat bloemen in potten gezet. Viooltjes, want die kunnen tegen een nachtvorstje. En een pelargonium en een ranonkel. Die sleep ik in geval van nood wel een nachtje de schuur in. Want buiten zitten in een kale tuin is niet gezellig. En in de grote ton, waar vorig najaar de Japanse esdoorn nog in stond (hij is verhuisd naar de volle grond bij Ingmar in de tuin) staan nu aardbeienstekjes uit de tuin van onze buurman, die binnenkort verhuist.




Dus zat ik vanmorgen lekker buiten met mijn haakwerk en een bakkie koffie.


 Onze tuinelf smacht eigenlijk ook naar wat bloemig gezelschap, maar moet daar dus nog even op wachten.
Hoewel...aan de overkant staan mijn elfenbloemen in bloei. Dat is altijd maar even, maar daarom geniet ik er extra van. Vroeger had ik ook roze, maar die heb ik dom genoeg in een pot gezet en dat vonden ze niet zo lekker. Elfenbloemen houden van schaduw, net als ik :-).


 
Vanmiddag barbecueën, worst en speklappen voor de heer des huizes, en een kipfiletje voor mij. Stokbroodje met verse kruidenboter en een bak sla. Ik ben eigenlijk niet zo'n barbecue fan, maar met z'n tweeën hoef je er niet zo'n heisa van te maken. Fijne zondag! 

maandag 17 maart 2014

Streng

Momenteel ben ik heel streng voor mezelf. En daarom ligt mijn quiltwerk even in de ijskast.
Ik ben namelijk bezig met het voltooien van mijn "gebed zonder end".
Zo'n 7 à 8 jaar geleden kwam ik op het achterlijke idee om een tafelkleed te gaan haken voor mijn enorme tafel. Klossen aangeschaft voor een flink bedrag en een mooi maar bewerkelijk patroon uitgezocht. Ik begon vol goede moed. Maar sáái dat het was. Waarom haakte ik vroeger ook alweer zo veel? Oja, omdat ik begon met kleine werkjes en die zijn altijd leuk. En daarna omdat ik met peuters in huis zat en dan kon ik ze goed in de gaten houden zonder me te vervelen.
Inmiddels kreeg ik een kleinzoon, dus heb ik hetzelfde recept toegepast. Ik begon op te schieten.
De tweede kleinzoon kwam en ja hoor, ik was bijna op de helft.

Maar toen sloeg de twijfel toe. Het zakte wel erg uit op tafel, en elke keer zo'n lap stijven is ook niks, waar moet je hem drogen? Mijn man deed een duit in het zakje: één keer erop knoeien en hij kan weer in de was, als de vlekken er nog uitgaan tenminste...
Aiai, daar lag de lap te verstoffen.

Maar de kleindochters dienden zich aan dus zuchtend en vertwijfeld toog ik weer aan den arbeid. Tot diezelfde echtgenoot (gelukkig heb ik er maar één) ineens opmerkte: hoe is het eigenlijk met je gordijn?
Pling! Alle lampen gingen aan: gordijn!! Ik stoof met een centimeter naar boven en de lap bleek precies groot genoeg voor de helft van het slaapkamerraam (dat aan nieuwe vitrage toe is).
En ik was op de helft van het garen.

Dus snel afgehecht en met de volgende lap begonnen. Want als je zo'n lap hangt, komt het patroon prachtig uit, en zakken de kreukjes er vanzelf uit. Bedankt Frits! (dikke zoen)

Maar ja, haken met meiden in de buurt is niet hetzelfde als met jongens. Ze willen constant meefriemelen en roepen wijzend met hun vingertjes :bloem,bloem.bloem. En peuteren dan in de gaatjes.
Een paar weken geleden zag ik dat mijn versleten vitrage hoognodig aan een wasbeurt toe is (de zon scheen), en heb ik het kloeke besluit genomen dat hij nu maar eens af moet.
Nog vier randen te gaan inmiddels. Mijn streven is één rand per week. Nog best een klus want het patroon is vrij bewerkelijk.
Maar nu gaat het lukken, echt. Al mijn quiltplannen moeten daar even voor wijken, want quilten met een schuldgevoel is ook niks,

Dit verhaal verdient een foto.
De volgende foto komt als ze hangen :-)
 

maandag 3 maart 2014

Borduren

Wat leuk dat het borduren de laatste tijd weer wordt opgepakt door veel quilters. Na het breien is dit weer een handwerk wat terugkomt.
Mooie aanleiding om een groot deel van mijn borduurwerken door de jaren heen hier neer te zetten.
Voor al mijn kinderen heb ik tijdens de zwangerschap een lap geborduurd. Die staan nu bij hen op zolder, behalve bij Clara, die heeft hem in het trapgat hangen bij haar eigen borduursels. Ik vond dit ook wel de mooiste, al heb ik er toen geen geboortegegevens aan toegevoegd. Het was een patroon uit de Margriet, en ik heb toen alle kleuren aangepast zodat het beter bij het groen van haar kamertje paste.

 
Toen kreeg ik de smaak te pakken en volgden er al snel meer borduurwerkjes:




Kastrandjes voor in mijn buffet (mijn vader geloofde niet dat ik ze zelf gemaakt had :) )

 
Toen wilde ik iets groots en het werd Stockholm van Clara Waever en Eva Rosenstand.
Ik heb het werk wel iets aangepast, want er stonden veel grote wapens en vlaggen op in felle kleuren en dat vond ik niet mooi.

 
Grappig genoeg zijn mijn kleinkinderen helemaal weg van dit borduurwerk. Veel mensen denken trouwens dat er een gravure hangt, waar het patroon natuurlijk ook van is nagemaakt.
Het was erg leuk om te maken, met al die huisjes.
 
Toen mij levenswerk wat borduren betreft. Mijn moeder was hem aan het maken en ik vond hem zó mooi dat ik het ook wilde.
Een pauw in een perenboom, een Engels ontwerp. Alle kruisjes (hele en halve) bestaan uit 2 draadjes van verschillende kleuren zodat de kleuren heel subtiel in elkaar overlopen. Prachtig, maar een gigantisch werk omdat je voor elke draad een nieuwe samenstelling moet maken. In de rand zijn kleine gouden kraaltjes verwerkt en in de pauwenstaart een vleugje metallicdraad.
Ik heb er vijf jaar over gedaan en had het toen echt even gehad met borduren, hoewel het resultaat schitterend was. Alle mensen die denken dat quilten een monnikenwerk is duw ik met hun neus op dit borduurwerk ;)
 
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, ik begon toch weer met een borduurwerk. Helaas waren mijn ogen inmiddels wat achteruit gegaan en had ik doek gepakt met fijne draadjes, dus voor heel kleine kruisjes. Ik kan dit werk dus alleen doen in de zomer, met goed daglicht. Het ligt dan ook al jaren op mijn hobbykamer en ik hoop het ooit nog af te krijgen.
 
Toetje: bij het fotograferen kwam ik nog een klein werkje tegen. Ik kreeg het patroon van Ria en had er zo'n leuk bijpassend Japans stofje voor.


 
Al fotograferend door het huis kwam ik langs de aquarellen van mijn moeder. In overleg met haar zal ik een topic maken met haar mooiste aquarellen. Dan moet ik ook wat foto's bij haar thuis maken, dus dat duurt nog een paar weken, ik ben er pas geweest.
Maar wel alvast een lijstje met door haar gekloste kanten randjes op ruwe zijde:
Zo, dat was het voor vandaag. Morgen ben ik jarig (59 alweer), dat ga ik lekker vieren bij Cathelijne. Frits kon geen vrij krijgen en ik heb geen zin om alleen te zitten op mijn verjaardag. Mijn moeder, broer en schoonzus waren er afgelopen weekend en de kinderen komen a.s. zondag. Dat wordt weer taart bakken aan het eind van de week, maar morgen eet ik dus lekker panpizza (volgens mijn eigen recept) bij mijn dochter, schoonzoon en kleindochters. Frits komt ook meeëten als het meezit.